Luc Van der Kelen: “Wij volwassenen beseffen niet altijd wat we jonge mensen aandoen”

Au pairs zorgen in een gezin voor zowat alles wat kleuters of kleine kinderen nodig hebben. Ze krijgen daarvoor kost en inwoon, een loon van circa 500 euro per maand bovenop en tijd om in de vakantie relatief goedkoop doorheen Europa te kunnen reizen.

Dat is waarom jonge mannen en vrouwen van rond de twintig het doen in ruil voor het werk met de kinderen. Helaas voor Vie zat het reizen er niet in. Corona heeft er immers een stokje voor gestoken. Ze was pas enkele weken hier, toen het virus toesloeg.

Gisteren hebben we afscheid genomen. Er was nog een verjaardagsfeestje voor Dawn, de oudste dochter van zestien in de familie. Maar Vie zat er een beetje triestig bij. Van zover komen, uit Brazilië, en dan het grootste deel van de tijd opgesloten zitten zonder veel van de wereld te kunnen zien.

Hopelijk valt het wat beter mee in het jaar dat pas begonnen is. Hoewel, Parijs is dezer dagen nu ook niet de aangenaamste plek om naartoe te gaan. Een avondklok om zes uur en de cafés en restaurants gesloten. Het is niet wat je verwacht van een prachtige, levensblije stad als Parijs.

Wij, volwassenen, beseffen niet altijd wat we jonge mensen aandoen. Tieners of twens van vandaag moeten zich kunnen ontplooien. Dat rijmt niet met al die levensdodende maatregelen die ons allen opgelegd worden.

Wat de au pairs overkomt, geldt ook voor de Erasmusstudenten. Het Verenigd Koninkrijk is voor de meesten van hen al een afgesloten hoofdstuk. De beste universiteiten van de wereld zijn daar, maar ze worden voor hen moeilijk ontoegankelijk wegens veel te duur. Worden we opnieuw geconfronteerd met de wereld langs de smalste kant? Terug naar de gesloten wereld van de jaren vijftig? De sociale revolutie van de jaren zestig geschrapt?

Het zijn natuurlijk niet alleen jongeren die afzien, maar de crisis komt bij hen niettemin hard aan. Corona heeft nu lang genoeg geduurd. De frustratie van telkens hoop te krijgen en die daarna telkens opnieuw de kop ingedrukt te zien, dat maakt deze crisis zo moeilijk om te blijven ondergaan. Laten we ervoor zorgen dat het niet de jongeren zijn die als allerlaatste worden gevaccineerd. Als je de strategie bekijkt, lijkt het daar niettemin naartoe te gaan.

Soms krijg je de indruk dat de experten het ook niet meer weten. De cijfers kunnen stijgen, maar ze kunnen ook dalen, zei Steven Van Gucht, de woordvoerder van de kenners. Het is zoals de voorspellingen van weerman Frank: het kan vriezen, maar het kan ook dooien, we weten het niet.