Luc Van der Kelen: “Het volk wordt moe”

De prent ging afgelopen week in première met de familie op de eerste rij, de laatste première van het jaar, klaar voor een succesvolle release. Wou u hem gaan zien? Helaas, driewerf helaas. Net nu kwam “omikron” – met korte o - op zijn spoor terecht in de bioscoop. Geen film meer te zien tot eind januari, of het moest al heel voorspoedig lopen met de gevreesde variant.

Hoeveel pech kun je hebben. Een uniek project waar geen herhaling van mogelijk is, want je wordt natuurlijk maar één keer zestien zoals Anna. Misschien kan ze straks een film maken over het maken van de film, als zestienjarige. Je weet maar nooit.

Hoe zou Jan Verheyen zich nu voelen? Een week geleden sneuvelde hij met wat pech in de ‘slimste mens’ bij filmregisseur Erik Van Looy. Zal hij gezucht hebben bij al die nieuwe pech die de bioscopen, de theaters en de concertzalen teisteren? Hoe vaak nog moet dezelfde sector het gelag betalen? Waarom is het telkens opnieuw de cultuursector? Omdat de politiek, die nu aan de macht is, niet veel op heeft met cultuur? Ik vraag het me af. Jan Jambon, minister van cultuur in bijberoep, laat zich in Brasschaat, waar hij woont, wel eens zien op een lokaal concert. Kan hij niet eens harder op tafel kloppen in het “overlegcomité”?

Onbegrip en frustratie, reageerde de filmmaker, want was de cultuursector niet uiterst creatief te werk gegaan, om toch zijn zalen open te houden in alle veiligheid?

Deze keer vreest Verheyen een fatale klap voor de filmsector in Vlaanderen. Kinepolis is een sterke groep, maar hoe vaak kun je drie, vier, vijf van dat soort veldslagen overleven? De cultuursector, ook de film, had beter verdiend. De politiek besliste zelfs strenger dan de experten hadden gevraagd.

Voor een keer is de horeca er redelijk goed van afgekomen. Kerstmis is gespaard gebleven. Wacht maar tegen Nieuwjaar. Ik zou geen centen zetten op de overgang. En wanneer zullen die negen ministers van volksgezondheid nu eens een langetermijnvisie ontwikkelen, een planmatige aanpak van dergelijke crisis, die ook dadelijk kan ingevoerd worden?

Wat mij het meest opvalt, is de gelatenheid bij de bevolking. Een paar schermutselingen niet te na gesproken. Veel is er niet meer nodig om een streng regime in te voeren in onze democratieën.