"In de cel heb ik mijn diploma gehaald"

Woensdagmiddag, 14 uur. Op de pleinen van voetbalclub City Pirates in de Charles De Costerlaan in Antwerpen stromen de jongeren toe. Maar niet iedereen bindt de voetbalschoenen aan. In het oude scoutslokaal, naast de clubkantine, wordt er gedanst en geknutseld... er zijn zelfs scholieren die hun huiswerk bovenhalen. Te midden van de bedrijvigheid staat jongerencoach Charly Badibanga. "Vergelijk me met een grote broer: ik controleerde zonet hun huiswerk en enkele schoolrapporten."

"Ik werk bij Kwadraat, een project van het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk (CAW). Ik ben vooral actief op Linkeroever, waar ik jongeren help die schoolmoe zijn of andere problemen hebben. Ik ontmoet hen op hun school of in de bibliotheek op Linkeroever en ga het gesprek aan. Eigenlijk vorm ik de link tussen hen, de school en de ouders."

"Omdat ik er als coach enorm veel tijd spendeer. De jongeren uit de buurt komen hier na school voetballen. Maar City Pirates is meer dan dat. De club zet zich zowel in op sportief als op sociaal vlak. We begeleiden de jongeren bij hun huiswerk, organiseren ouderavonden, samenwerkingen met justitie en sollicitatietrainingen en informatica-workshops. De populariteit van City Pirates is de jongste tijd enorm toegenomen. Het zoontje van Cath Luyten en Frank Raes is onlangs lid geworden nadat ik zijn school had bezocht."

"Met sport en muziek willen we probleemjongeren van straat houden. River Side Studio is een project van de vzw die mijn broer - de Antwerpse rapper Young B - en ik hebben opgericht. Financiële steun kregen we van Michel Pradolini, de voorzitter van City Pirates. We hebben trouwens een bekende peter: voetballer Jelle Van Damme. Nog fan: Rode Duivel Moussa Dembele. Young B is onlangs naar Moussa in Londen getrokken om de plannen voor de studio uit de doeken te doen. We leggen momenteel de laatste hand aan de River Side Studio. Nog enkele weken en onze jongeren kunnen er hun eigen muzieknummers schrijven en opnemen. Young B zal hen de kneepjes van het vak leren."

"Klopt, als kind was ik een rotjoch. Het begon al in de lagere school: ik pestte, maakte ruzie en raakte om de haverklap betrokken bij vechtpartijen. In het derde leerjaar werd ik voor het eerst van school gestuurd. Mijn vader was toen diep teleurgesteld."

"Nee, integendeel. Ik was amper 14, was enorm beïnvloedbaar en had een hoop slechte vrienden. Bovendien hechtte ik veel belang aan geld en bezit. Het duurde niet lang of ik had mijn eigen wapen. De relatie met mijn oom was barslecht, daarom ben ik vertrokken. Zonder geld, zonder iets. Wekenlang heb ik op straat geleefd. De nacht spendeerde ik in trappenhuizen. Via een vriend ben ik in New York terechtgekomen."

"In New York ging het behoorlijk fout. Om mijn kost en inwoon te betalen, ging ik drugs dealen. Harddrugs, zoals crack. Maar daar bleef het niet bij. Ik pleegde ook overvallen op juweliers en elektronicazaken. Ik ben er niet fier op, maar dat was een lucratieve bezigheid: per keer kon je er twee- tot drieduizend euro mee ophalen."

"In afwachting van mijn proces werd ik naar Rikers Island gestuurd, een arresthuis met een barslechte reputatie. Ik zat er opgesloten tussen moordenaars en verkrachters. Binnen de gevangenismuren heerste een totale angstcultuur: er waren wapens in omloop, dagelijks braken er vechtpartijen uit. Zelf raakte ik er ook soms in verwikkeld. Leden van de gangsterbende Crips hadden het bijvoorbeeld op mij gemunt omdat ik een Bloods-aanhanger (rivaliserende bende, nvdr) was. Ik ben zelfs twee keer neergestoken."

"Ik wist dat ik zwaar gestraft zou worden. Ik werd als meerderjarige berecht. Bovendien geeft het Amerikaanse gerecht geen cadeautjes. Vervroegd vrijkomen is niet evident in Amerika. In de cel ben ik beginnen nadenken. Als ik nog iets van mijn leven wilde maken, was nu het moment gekomen. Ik ben beginnen studeren en heb na twee jaar mijn diploma van het middelbare onderwijs behaald. De banden met mijn familie heb ik ook terug aangehaald. Via de Belgische ambassade ben ik met mijn vader in contact gekomen. Als ik vrij zou komen, was hij bereid mij op te vangen."

"Helemaal vrij was ik pas in Zaventem. Daar hebben de Amerikaanse agenten die waren meegereisd mijn handboeien afgedaan. Zoals afgesproken, stond mijn vader me in de luchthaven op te wachten. Het gevoel dat ik zoveel tijd had weggesmeten knaagde enorm. Ik wilde die verloren tijd inhalen. Een slecht idee, achteraf gezien. Ik ben nogal overhaast met een relatie begonnen. Het ging al snel mis met de mama van mijn zoontje Juelz (4). Daar heb ik veel spijt van."

"Na een opleiding als keukenhulp en een periode in de verkoop ben ik in het sociaal werk terechtgekomen. Mijn broer Young B opperde dat ik Antwerpse jongeren op het rechte pad moest houden. Hij vond dat ik door hetgeen ik heb meegemaakt een geloofwaardige jongerencoach kon worden. Hij had gelijk: ik ken de valkuilen, de obstakels en de uitdagingen."