De tentoonstelling biedt voor het eerst een overzicht van de afgelopen vijf jaar door het oog van Max Pinckers, die documentaire brengt waarin fictie overvloeit in realiteit en vice versa. Pinckers fotografeerde onder andere in Noord-Korea met prominent aanwezig flitslicht, om aan te duiden dat de beelden enkel laten zien, wat het lokaal regime wil laten zien, in plaats van de realiteit. Ook laat hij het onderbelichte verhaal van het Brits-koloniaal geweld zien tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Kenia.

_{(lees verder onder de foto)}

Hélène Amouzou maakte van de pandemie gebruik haar familie in Togo terug op te zoeken. Voor het eerst sinds haar aankomst in België - 25 jaar geleden - keerde ze voor langere tijd terug naar haar geboorteland. De pandemie bracht de wereld tot stilstand en voor Amouzou werd de tijd zelfs volledig teruggedraaid. Als migrant voelt Amouzou zich vaak gevangen tussen twee werelden. De gevoelige portretten en vluchtige beeldtaal van haar familie is dus evengoed een zelfportret.

Deze tentoonstelling is het resultaat van een artistieke opdracht in het kader van de Covid-19-werkbeurs die het FoMu voorjaar 2020 uitschreef, om getroffen fotografen en kunstenaars te helpen in deze moeilijke periode. Ook fotografen Mous Lamrabat, Aurélie Geurts, Joud Toamah en het duo Alexey Shlyk en Ben Van den Berghe kregen een beurs van het museum.