Cultuurhistorici van UAntwerpen schrijven boek over toerisme in België

Ooit was België een topbestemming. Ons land was in de 19de en vroege 20ste eeuw zelfs een van de eerste Europese landen waar het toerisme zich in een sneltreinvaart ontwikkelde. Toeristen stroomden van heinde en verre toe om van een streepje zon aan de Belgische kust te genieten, de ruwe Ardense valleien te ontdekken of door een van onze kunststeden te struinen. Dat bruisende toerisme liet zijn sporen na in het landschap: van de luxueuze villa’s en hotels uit de Belle Epoque in Westende tot de verroeste wandelwegwijzers in Wépion.

Tot nog toe ontbrak een overzicht van die historische evolutie. Met erfgoed als ankerpunt brengt ‘Bestemming België’ nu de turbulente toeristische ontwikkeling van België in kaart, van het prille begin in Waterloo in 1815 tot het heden. Daarbij doet het boek recht aan de uitzonderlijke diversiteit van toerisme. Op het programma prijken (schijnbaar) tijdloze trekpleisters, maar ook meer verrassende bestemmingen zoals de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog, het koloniale Léopoldville, pelgrimsoord Banneux, of Hofstade les Bains.

Centraal in het boek staat het wel en wee van het Belgische toerisme, dat na de hoogdagen algauw in zwaar weer terecht kwam. Maar het boek werpt niet enkel teloorgegane bestemmingen op, het laat ook zien hoe ze een nieuw elan zouden kunnen vinden.