De Franse verdachte Mohamed R. reed op donderdag 23 maart iets na 11 uur in volle vaart over de op dat moment semi-drukke winkelstraat. Hij negeerde de bevelen van patrouillerende militairen, die de chauffeur probeerden te stoppen. Aan de Meirbrug reed hij in volle vaart door het rode stoplicht en reed hij verder richting Schelde. Het snelleresponsteam van de lokale politie kon het verdachte voertuig uiteindelijk vinden op de kaaien. De chauffeur was duidelijk onder invloed toen hij ingerekend kon worden. In zijn wagen vond de politie een gedemonteerde riotgun, een airsoftwapen, een sierdolk, enkele knipmessen, een militaire camouflagevest, een gestolen laptop en zes verschillende gestolen identiteitsdocumenten.

Een dag eerder werden de aanslagen van 22 maart in Brussel nog maar net herdacht. Ook bij het Meirincident werd meteen aan terreur gedacht. Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) belegde, ondanks tegenadvies van het parket, maar met de steun van de lokale politie, met spoed een persconferentie in. Daar spreek hij over een mogelijke terroristische aanslag, waar later helemaal niets van aan bleek.

“Tot zijn vonnis in mei 2019 - Mohamed R. kreeg vijftien maanden cel en een jaar rijverbod - bleven de media de verdachte bestempelen als de ‘Meir-terrorist”, klinkt het in het rapport van het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten. “Hoewel het na een paar dagen na het incident al duidelijk was dat er geen sprake was van een terroristisch karakter.” De burgemeester verdedigde zijn communicatie door te wijzen op de in zijn ogen nodige urgentie.

Het rapport onderzocht de praktijken in negen EU-lidstaten via interviews met 123 advocaten, rechters, aanklagers, politiemensen en journalisten. Het rapport toont aan dat het vermoeden van onschuld nog niet overal correct wordt toegepast. Er werd ook gekeken naar de relatie tussen justitie en media. “In België is de pers niet wettelijk verplicht om het vermoeden van onschuld te respecteren, ze heeft eerder een ethische plicht om dat te doen. De rechtbanken kunnen echter voorkomen dat de media potentieel gevoelige informatie publiceren die het vermoeden van onschuld kunnen schenden.”