De wekelijkse persbabbel in het Lotto Park start iedere vrijdag stipt om half twee. Geen minuut later, Vincent Kompany houdt van correct timemanagement. Ook gisteren tikt de klok 13u30 aan wanneer de Anderlecht-coach, uitgedost in training met pet, de perszaal binnenwandelt.

Kompany is goedgemutst, en daar heeft hij ook reden toe. Zijn Anderlecht was de voorbije dagen goed bij schot. Alleen hebben we dit seizoen al (te) vaak pieken en dalen in het spelniveau van paars-wit gezien. Een nieuwe terugval is zondag tegen OH Leuven uit den boze.

“We zullen zien. Mijn prioriteit ligt enkel bij de wedstrijd van zondag. Die match moeten we, zoals altijd, beginnen met de juiste ingesteldheid en uitgaan van onze eigen sterkte.”

“(grijnst) Als trainer moet ik het voorzichtigst omspringen met de woorden ‘reeks’, ‘momentum’ en ‘vertrouwen’. Kijk, intern leggen we de lat hoog en mógen we ambitieus zijn. Maar naar de buitenwereld toe moeten we bescheiden blijven. Als je de balans opmaakt van onze laatste tien wedstrijden, valt er weinig af te dingen op onze prestaties. Alleen waren de resultaten er niet altijd. Daarom blijf ik voorzichtig in mijn uitspraken. Geen enkele match is op voorhand een zekere zege voor ons.”

Op dat antwoord willen twee collega-journalisten zeer graag inpikken. Zo graag dat ze hun vraag door elkaar stellen. De jongste van de twee gunt de ander uiteindelijk het woord. Een grappende Kompany pikt in: “Ah, de nieuwe generatie toont veel respect. (lacht)” De sfeer zit goed.

“Ik heb het dit jaar al vaak gehad over automatismen. Die sluipen erin tijdens training en matchen, maar dat vraagt tijd, zeker in het aanvallende compartiment. En als je bijvoorbeeld zestig minuten met een perfect op elkaar ingespeeld koppel speelt, maar dan een spits zonder automatismen inbrengt, levert het ook niets op.”

“We hebben drie uitstekende spitsen die elkaar in een gezonde concurrentiestrijd continu tot het uiterste pushen. Dat moeten ze vooral blijven doen. En hopelijk discussiëren we nog het hele seizoen over ‘wie nu het beste spitsenduo vormt bij Anderlecht’.”

“Eigenlijk is dit een situatie die normaal moet zijn voor Anderlecht. We hebben er lang op gewacht en het is cruciaal om vooruitgang te blijven boeken met de club. Maar vergeet niet dat heel wat jongeren in de kern nog veel stappen moeten zetten. Ik denk aan Verschaeren, Ait El Hadj of Zirkzee.”

“(zet zich recht) Absoluut niet, dat is eigen aan jonge spelers. Sambi Lokonga, Doku, Ait El Hadj, Verschaeren... Zij hebben die schommelingen ook al meegemaakt. De uitdaging is om hen steeds met dezelfde mentaliteit te laten denken, of ze nu hun beste of slechtste match gespeeld hebben. Dat geldt voor jullie en jullie artikels trouwens ook (lacht).”

“(op dreef) Weet je, voor wie talent heeft én hard werkt, kan het eigenlijk niet misgaan. Voor een coach is het bij zo’n jongens gewoon ‘sit back and relax’. Het gaat met vallen en opstaan, maar velen hier kunnen de nieuwe Sambi Lokonga worden, die na drie maanden al patron bij Arsenal is. Alleen hoop ik dat zij dan wél nog bij Anderlecht spelen (grijnst).”

“’t Is niet omdat ze niet spelen, dat ze veel achterstand hebben. Kana bijvoorbeeld is sterk op training, maar valt naast de selectie door de belachelijke ‘Belgische’ regel dat er slechts 18 spelers op het wedstrijdblad mogen staan. Zo verliezen we enorm veel opties. Veel van onze jeugd verdiende het om in te vallen tegen Beerschot of La Louvière, maar dat kon niet door die regel. Zo zijn er nog wel wat bizarre dingen in onze competitie...”

Dat gezegd zijnde, vindt Kompany het na een twintigtal minuten welletjes geweest. Ook op zijn volgende afspraak komt hij graag op tijd. “Tot zondag, jongens.”

Lees ook: De beste aanval is... de verdediging: hoe RSCA-defensie zelfs productiever is dan eigen spitsen (+)