Aan het onthaal staat Steven Van Loock ons op te wachten. “Gegevens invullen, handen ontsmetten en covid safe tickets alstublieft”, klinkt het. Alles is in orde, dus we mogen binnen. 

“Vereenzaming is steeds een veel voorkomend fenomeen geweest bij ouderen in een woonzorgcentrum/assistentiewoningen”, gaat Steven Van Loock van start. “Onze directie merkte echter dat door de quarantaine-regels en lockdowns - en de angst van mensen om bewoners mogelijk te besmetten - de situatie steeds meer schrijnend werd, of wordt. Hierdoor hebben ze een nieuw job-profiel gemaakt: support-begeleider. En dat ben ik dus geworden”, zegt hij trots. 

Steven Van Loock (40) heeft verpleegkundige gestudeerd. Voorheen was hij werkzaam in het ziekenhuis in Lier, waarna hij zelfstandig verder ging. “Om het wat rustiger aan te doen - ik heb thuis twee kindjes rondlopen - was ik op zoek naar een job in de zorg, maar met meer aandacht voor de mensen zelf. En zo kwam ik hier terecht”, zegt Steven enthousiast. 

_{Lees verder onder de foto}

Steven zijn job bestaat onder andere uit dagelijks bij de bewoners van de assistentiewoningen langs gaan, een praatje maken, hun - eventuele - problemen signaliseren en deze oplossen. Kortom, een steun en toeverlaat zijn. “Mijn collega - de woonassistent - heeft steeds minder tijd om echt met de bewoners bezig te zijn door de berg administratie die er dagelijks op haar afkomt. Dus zo zijn ze bij de nieuwe functie terecht gekomen.”

En dit was blijkbaar nodig. “Al zeg ik het zelf: een schot in de roos. De mensen konden wel een beetje extra hulp gebruiken.” Poortvelde beschikt over 24 assistentie woningen. Dat wil zeggen dat de inwoners zelfstandig wonen, maar bij nood hebben ze een noodknop waar ze kunnen op drukken en dan komt er verpleging aan. 

Steven is ondertussen één maand aan het werk in zijn nieuwe functie en hij heeft het duidelijk naar zijn zin. “Ik ga minstens twee keer per week bij iedereen apart langs. Soms kort, soms wat langer. Als iemand het echt moeilijk heeft dan maak ik wat langer tijd vrij om naar hun verhalen te luisteren”, vertelt hij. “De eerste week is het wat kennismaken en moet je elkaar leren kennen, maar na een aantal weken bloeien ze open en word je een stiefzoon”, lacht Steven. 

“Onze bewoners zijn enorm tevreden met mijn dagelijkse babbel over het wel en wee. Ze weten nu dat er iemand is die tijd heeft en zich met hun persoonlijk welbevinden bezighoudt.” Maar is dat wel zo? Samen met Steven gaan we langs bij bewoonster Julia. 

_{Lees verder onder de foto}

We bellen aan en Julia doet open: “Oh Steven, ik heb wat last gehad van mijn griepspuitje”, klinkt het. Steven stelt haar gerust en we mogen even binnenkomen. - Mét mondmasker, afstand én het raam en de deur open. - “Ik heb contact met alle meisjes die hier werken en iedereen is tevreden over u, op mijn erewoord”, zegt ze trots tegen Steven. Steven glimlacht.

“Hij is altijd heel vriendelijk. Als ik aan iemand anders iets vraag dan hebben ze nooit tijd of zijn ze te druk bezig. Maar hij maakt tijd voor ons, dat is heel plezant, iedereen is tevreden, prima!”, gaat ze verder. 

Julia woont in februari twee jaar in Poortvelde. “Nu met corona is het triestig. Er is minder bezoek, ik zie minder mensen, dus het is goed dat Steven hier is. Ik had hem gevraagd om bloed te trekken en mijn ‘pikuur’ te zetten en dat heeft hij onmiddellijk gedaan.” 

_{Lees verder onder de foto}

“De dokter zat in quarantaine en aangezien ik verpleger ben van opleiding kan én mag ik dat ook doen. Ze wou me er eerst zelfs voor betalen”, lacht Steven. “Ik heb ook al een lavabo herstelt”, gaat hij lachend verder. “Dat is het leukste gevoel, dat je zo de mensen kan helpen.”

“Wij zijn tevreden dat hij er is”, aldus Julia. 

Poortvelde werkt verder nog met tal van vrijwilligers. Wegens corona is er een groot deel weggevallen waardoor ze op zoek zijn naar nieuwe vrijwilligers. “Iedereen is welkom. Zowel voor animatie, hulp tijdens maaltijden, en vooral - hopelijk zo vlug mogelijk mits corona het toelaat - in onze brasserie. Elke helpende hand is welkom om onze bewoners nog beter in de watten te kunnen leggen”, aldus Steven Van Loock.