Aalst krijgt hoogste score voor beleid sociale woningen: “Bij mijn aantreden als schepen zaten we nog in de laagste categorie”

Wonen-Vlaanderen beoordeelt tweejaarlijks de inspanningen van een gemeente die worden geleverd om het Bindend Sociaal Objectief (BSO) te bereiken. Het BSO is een opgelegde Vlaamse doelstelling voor het bestaande en geplande aantal sociale woningen per gemeente.

Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) en Wonen-Vlaanderen brengen de gemeenten onder in een van de volgende categorieën. Categorie 1: de gemeente volgt het groeipad, categorie 2a: de gemeente volgt het groeipad niet, maar levert voldoende inspanningen om haar BSO te bereiken, categorie 2b: de gemeente volgt het groeipad niet en levert onvoldoende inspanningen om haar BSO te bereiken.

Sinds 2014 nestelde Aalst zich stevig in de hoogste categorie. “Tweejaarlijks wordt de score weergegeven op basis van de cijfers van het voorgaande jaar. De meting van 2020 gaat dus over de cijfers van 2019. In 2012 behaalde Aalst slechts de laagste score 2b, wat gebaseerd was op de cijfers van 2011. Met andere woorden: sinds mijn aantreden steeg Aalst van de laagste naar de hoogste categorie”, zegt schepen Smeyers.

“Sinds mijn aantreden als schepen is een goede samenwerking met de sociale huisvestingsmaatschappijen een prioriteit. Dat helpt om de gewenste groei aan sociale woningen te behalen”, aldus de schepen.

Volgens de schepen zijn ‘armoedebestrijding en de mensen op de wachtlijst begeleiden naar een passende job de belangrijkste uitdagingen om de nood aan sociale woningen te verkleinen. “Daarnaast maken we uiteraard ook werk van de algemene betaalbaarheid en goede verhouding prijs-kwaliteit van alle huurwoningen in Aalst. Ook voor huurders die niet in aanmerking komen voor een sociale woning”, zegt schepen Sarah Smeyers (N-VA).

Groen-gemeenteraadslid Ingmar Baeyens vindt de euforie ongepast. “Het is een beetje vreemd om hier mee uit te pakken net wanneer er een belangrijke realisatie aan de Schietbaan aan een zijden draadje hangt. We dringen aan op een snelle deblokkering van dit dossier. Daarnaast blijft betaalbaar kwalitatief wonen een uitdaging. Zolang de wachtlijsten uitpuilen en mensen in armoede bij huisjesmelkers belanden is het werk verre van af. De stad van Daens mag meer ambitie tonen dan louter de vanuit Vlaanderen opgelegde norm te halen”, zegt aldus Baeyens.

Ook Sam Van De Putte (sp.a) vindt het ongepast dat dit bestuur zich fier op de borst klopt. “Met de borstklopperij van schepen Smeyers hebben de bijna 2.000 wachtenden op een sociale woning nog geen betaalbaar dak boven het hoofd. Onze stad heeft het BSO nog steeds niet bereikt. Die doelstelling loopt al van 2009 en Aalst is er nog steeds niet. Dit terwijl veel steden intussen véél verder gaan dan het opgelegde minimum aanbod”, zegt hij. “Het BSO is één iets. Maar dat is slechts een minimale doelstelling. We zien ondertussen dat de wachtlijst blijft toenemen. De echte toppers in het sociaal woonbeleid zijn steden die daarop werken, en die verder gaan dan het BSO. Aalst behoort daar helaas niet toe. Er is nog veel werk aan de winkel.”

Alexander Van Ransbeeck van PVDA legt het zo uit: “Er staan bijna 2.000 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning in Aalst. In 2016 waren het er +/- 1250. Dat is dus niet bepaald iets om trots op te zijn. De ongelijkheid neemt toe en de cijfers tonen dat aan. Projectontwikkelaars krijgen de rode loper uitgerold door het stadsbestuur. Wanneer doet de stad dat voor betaalbare en sociale woningen? Op een wachtlijst staan zorgt niet voor een betaalbaar en kwaliteitsvol huis. Er moeten vooral sneller bijkomende sociale woningen gebouwd worden, en dat gebeurt duidelijk niet genoeg”, zegt hij.