"Ik ben vergiftigd, stervende, elke dag weer, door de terreur", zei Pfeifer aan WPIX-TV in 2014. Toch beschouwde hij zichzelf als een "gelukzak", omdat 343 van zijn collega-brandweermannen waren omgekomen op 11 september 2001 zelf. "Mijn vrienden werden vermoord op 9/11. De 12de september was ik er nog wél. Ik heb veel geluk gehad. Ik kon mijn kinderen zien opgroeien."

De laatste weken ging het erg slecht met Pfeifer, maar hij wachtte nog op belangrijk nieuws, vertelt zijn vrouw Caryn. Dat kreeg hij enkele dagen geleden: zijn zoon Terence scoorde 97 op het examen van de New Yorkse brandweer en mag zich bij de volgende lichting rekruten voegen.

Nierkanker
Pfeifer onderging een zware behandeling, nadat in 2009 een mysterieuze pijn in zijn linkerbeen een tumor van de grootte van een tennisbal bleek te zijn. 48 uur later moest hij onder het mes om nierkanker (stadium 4) te bestrijden. Heup, dijbeen en knie werden vervangen, een nier werd weggehaald. Pfeifer kreeg ook nog eens een hartaanval toen de chemo hem had verzwakt. Toch bleef hij de hele tijd vechten om de medische overheidssteun voor de hulpverleners en voor wie 9/11 overleefde te verlengen. Met succes, dankzij onder meer de hulp van komiek Jon Stewart en van enkele andere overlevenden. Compensaties werden verlengd tot 2020, medische ondersteuning tot 2090.

In 1987 kwam Ray Pfeifer bij de brandweer van New York City. Op 11 september 2001 was hij aan het golfen met enkele collega's die net als hij vrij hadden. Toen ze hoorden dat een vliegtuig zich in het World Trade Center had geboord, repten ze zich meteen naar de kazerne bij het Lincoln Center in Manhattan. Gewapend met hun materieel stoven ze naar het WTC. Ternauwernood ontsnapte Pfeifer daar zelf aan de instorting van gebouw 7.

Na het drama bleef hij nog maanden ter plaatse, om puin te ruimen en te speuren naar stoffelijke resten. Hij sliep er in zijn truck of in de kazerne. Al snel kreeg hij te horen dat hij de zogenaamde "9/11-hoest" had. De voorbode van de afschuwelijke ziekte die hem zondag, bijna zestien jaar later, uiteindelijk het leven kostte.